Urodzona 6. listopada, z pocz±tkiem grudnia zostanie wpisana do Ksiêgi Rodowodowej ¯ubrów, gdzie zarejestrowana bêdzie pod imieniem Portmonetka. Imiê to nie jest przypadkowe.
Nadawanie imion podlega ¶ci¶le okre¶lonym zasadom. Pierwsze dwie litery imion s± zarazem literami rozpoznawczymi hodowli. W Polsce ¿ubry, których imiona zaczynaj± siê od „PL”, pochodz± z hodowli w Pszczynie, a od „PO” - z innych o¶rodków w kraju. Pierwsze litery „KA” oznaczaj±, ¿e zwierzêta zosta³y od³owione ze stada dziko ¿yj±cego i w³±czone do hodowli zamkniêtej, natomiast „PU” na pocz±tku imion maj± wszystkie osobniki linii nizinno-kaukaskiej.
Ponadto wroc³awskie ¿ubry s± pod opiek± finansowej marki Futuro Finance i to jej pracownicy nadali imiê ma³ej ¿ubrzycy.
- Objêli¶my patronatem ¿ubry z kilku powodów. Po pierwsze jest to nasz rodzimy gatunek, a my jeste¶my polsk± firm± – tu mieszkamy, tu wychowuj± siê nasze dzieci. Chcemy, aby i one mia³y okazjê podziwiaæ te piêkne zwierzêta, wiec staramy siê im to zapewniæ. Po drugie uwa¿amy, ¿e nale¿y dzieliæ siê sukcesem i dlatego wspieramy ró¿ne inicjatywy, które uwa¿amy za wa¿ne - od ochrony ¿ubrów przez adopcjê symboliczn± stada we wroc³awski zoo, przez remont szko³y na Zanzibarze, po pomoc lokalnym spo³eczno¶ciom – sfinansowali¶my powstanie studni w Sudanie Po³udniowym i nios±c pomoc cywilom, ofiarom konfliktu zbrojnego na Ukrainie. – mówi Karol Ostrowski Marketing Manager w Futuro Finance.
Firma opiekuje siê ¿ubrami od trzech lat i w pe³ni rozumie, ¿e symboliczna adopcja to nie tylko comiesiêczne zobowi±zanie finansowe. Chêtnie anga¿uje siê w ró¿ne dzia³ania m.in. wspó³organizowa³a „Dzieñ ¿ubra we wroc³awskim zoo”, a dodatkowo zakupi³a podgrzewane poid³o i czochrad³o dla ¿ubrów.
- ¯ubry to polski gatunek, wiêc nie potrzebuj± ogrzewanej stajni czy egzotycznych owoców. Nasz klimat jest dla nich idealny. Za to, jak ka¿de zwierzê, musz± mieæ sta³y dostêp do wody. Latem to nie problem, ale zim±, woda w poid³ach zamarza. Rozwi±zaniem jest podgrzewane poid³o, które zakupi³ dla ¿ubrów sponsor. Jaki¶ czas pó¼niej zg³osili¶my zapotrzebowanie na czochrad³a. Z tym te¿ nie by³o k³opotu. Sprzêt ju¿ jest, na razie korzysta z niego tylko Kaligula , a pozosta³e patrz± obserwuj± z „bezpiecznej odleg³o¶ci, ale to siê szybko zmieni – mówi £ukasz Karolik, opiekun zwierz±t z wroc³awskiego zoo.
¯ubry to naj¬wiêk¬sze w Europie dziko ¿yj±ce ssaki. Samiec osi±ga masê od 500 do 1 000 kg i ma do 2 metrów wysoko¶ci. Dla porównania, drugi w ko¬lej¬no¬¶ci to nied¼¬wied¼ brunatny z mas± oko³o 400 kg. W Polsce ¿yje ponad 1 870 ¿ubrów, z czego wolno ¿yj±cych jest a¿ 1 635 (zamieszkuj± g³ównie Puszczê Bia³owiesk±), a zaledwie 238 osobników w hodowlach zamkniêtych. Na ca³ym ¶wiecie jest ich obecnie ponad 7 000. Taki sukces zachwyca, ale i nie pozwala osi±¶æ na laurach, bo ¿ubry wci±¿ wymagaj± ochrony. Pokazuje to status w Czerwonej Ksiêdze Zagro¿onych Gatunków, który zmieni³ siê z „nara¿onych na wyginiêcie” (Endangered - EN) na „wra¿liwy na wyginiêcie” (Vulnerable - VU). Populacja ro¶nie, ale nie mo¿na jej jeszcze uznaæ za stabiln±.
- Mamy d³ug± historiê hodowli ¿ubrów,. Osobniki z wroc³awskim rodowodem od pocz±tku bra³y udzia³ w odtwarzaniu gatunku, z czego jeste¶my dumni. Kontynuujemy tê pracê, nie tylko prowadz±c hodowlê zachowawcz± na terenie zoo, ale równie¿ aktywnie anga¿uj±c siê w ochronê ¿ubrów w ¶rodowisku naturalnym poprzez dzia³ania zmierzaj±ce do zapewnienia wzrostu ich populacji. W tym celu wspó³pracujemy ze Stowarzyszeniem Mi³o¶ników ¯ubrów – podkre¶la Karolik.
Wszystkie obecnie ¿yj±ce ¿ubry pochodz± od 19 osobników, a ¿ubry nizinne (bia³owieskie) - od zaledwie 7.
W XX w. ¿ubry wyginê³y w ¶rodowisku naturalnym. W 1919 r. w Puszczy Bia³owieskiej pad³ ostatni osobnik ¿ubra nizinnego, a w 1925 r. na Kaukazie ostatni ¿ubra górskiego.
Ju¿ w 1923 r. podjêto próbê odtworzenia gatunku z okazów zachowanych w zwierzyñcach i ogrodach zoologicznych. Podczas Miêdzynarodowego Kongresu Ochrony Przyrody, przedstawiciele Polski zaapelowali o ratowanie ¿ubrów. Przekonali do tego przyrodników z innych pañstw i w tym samym roku powsta³o Miêdzynarodowe Towarzystwo Ochrony ¯ubra. Po II Wojnie ¦wiatowej, Polska zosta³a centrum hodowli ¿ubrów. Ich miejscem bytowania sta³a siê Puszcza Bia³owieska.
Po wojnie pierwszy ¿ubr przyjecha³ pod koniec 1948 r., by³a to samica Pumianka, samiec Pumex dojecha³ do niej w nastêpnym roku. Od tego czasu ogród doczeka³ wielu ciel±t, które jako doros³e osobniki znalaz³y dom m.in. w Sababurgu, Bremie, Soest, Hilvarenbeek, Amsterdamie i Rotterdamie.
Obecne stado tworzy 6 osobników. Najstarszy i najwa¿niejszy jest Kaligula – wroc³awianin z urodzenia, jego partnerkami s±: wroc³awianka - Poducha i bydgoszczanka - Porina. Pozosta³e osobniki to potomstwo wcze¶niej wymienionych. S± to Porfiry – syn Poduchy, Powolniak (Polewoj) i w³a¶nie Portmonetka – cielêta od Poriny.
Opiekunowie twierdz±, ¿e wroc³awskie ¿ubry s± spokojne, ale jednak 2 metry w k³êbie w po³±czeniu z mas± dochodz±c± do tony, budzi szacunek i respekt do tych du¿ych zwierz±t.
Te piêkne i majestatyczne zwierzêta, jeden z symboli Europy obecny na wielu herbach regionów i miast, w tym polskich, mo¿na podziwiaæ przez ca³y rok. Ich wybieg znajduje siê w europejskiej czê¶ci ogrodu, w pobli¿u siedlisk ¿bików, rysi i nied¼wiedzi brunatnych.